DE OPZET VAN MIJN EXPERIMENT
Het PROTOCOL VAN MIJN EXPERIMENT
Samenvatting van het protocol van het onderzoek met ratten
|
Protocol parameter |
Beschrijving |
Bron van de aspartaam |
NutraSweet pakjes. |
Vorm van de aspartaam |
NutraSweet opgelost in drinkwater, 24 uur per dag beschikbaar. |
Dosis |
Twee pakjes NutraSweet per kwart liter water (ongeveer 80 mg aspartaam per iedere kwart liter) ongeveer 34 mg/kg lichaamsgewicht aspartaam voor mannetjes; 45 mg/kg voor vrouwtjes. |
Duur |
Twee jaar en acht maanden (ongeveer 138 weken, waarbij een maand is ongeveer 4,3 weken); tot de spontane dood van de dieren. |
Ratten soort |
Gefokt uit twee mannetjes en twee vrouwtjes ieder van verschillende soorten PetCo Ratten, met inbegrip van de Sprague Dawley soort. Waarbij een genetische mix werd onderhouden gedurende het fokken, waarbij het paren tussen broers en zusters, moeders en zonen, vaders en dochters voorkomen werd. |
Aantal ratten in het onderzoek |
Experimentele groep 30 mannetjes en 30 vrouwtjes. Controle groep 24 mannetjes en 24 vrouwtjes; in totaal 108 ratten. |
Type voeding |
Kaytee’s
Supreme verrijkte dagelijkse mix voor ratten & muizen en Kaytee’s Supreme verrijkte dagelijkse mix voor Hamsters & kleine knaagdieren van een lokale supermarkt. |
PEPSI LIGHT, ASPARTAAM OF NUTRASWEET?
Omdat mijn familieleden verslaafd waren aan light frisdrank, wilde ik in eerste instantie Pepsi Light in de water flesjes van mijn ratten doen. Dat idee had geen lang leven. Nadat ik de gevulde fles omkeerde en aan een kooi vastmaakte begon de vloeistof er direct uit te lopen, —de koolzuur zette de flessen onder druk— zodat Pepsi Light niet zou werken. Dat was wel zo goed omdat de kosten van de frisdrank te veel zouden zijn voor de duur van het experiment.
Ik wilde om verschillende redenen de droge NutraSweet niet mengen met het ratten voedsel. Ten eerste wilde ik het effect van light frisdrank—een vloeistof. simuleren. Vervolgens wordt NutraSweet verkocht als kristalpoeder dat kleiner is vergeleken met de korreltjes en alfalfa balletjes die de voeding bevatte die ik mijn ratten voerde. Ik wist dat de poeder naar de bodem van de schalen zou zakken, waardoor de ratten het konden vermijden.
Ik wist ook uit persoonlijke experimenten dat het moeilijk zou zijn om de dosis te bepalen, aangezien veel voeding terecht komt in de bakken onder de kooien. Tenslotte zouden de aspartaam kristallen kunnen samen klonteren, waardoor de ratten het zouden vermijden. In Het Bressler Rapport rapporteerde de speciale eenheid van de FDA dat de ratten geleerd hadden om rondom de DKP kristallen te eten.
Ik besloot om pure aspartaam door hun water te mengen. Bij een zoektocht op internet voor een leverancier van aspartaam, vond ik dat het alleen voedsel- en drankenfabrikanten was toegestaan om aspartaam aan te schaffen. Dr Ralph Walton, een gerespecteerd onderzoeker in de jaren 90 ondervond het zelfde probleem. Geen aspartaam te koop voor zijn onderzoek. (4)
De Nationale Gezondheids Raad schat de inhoud van een pakje zoetstof op basis van aspartaam, zoals NutraSweet, op 40 mg aspartaam.
Ik besloot NutraSweet in hun drinkwater te doen met een hoeveelheid van twee pakjes—totaal 80 mg aspartaam–voor iedere kwart liter water.
Een light frisdrank van 33 cl bevat ongeveer 180 mg aspartaam, 15 mg aspartaam per 0,03 liter, de hoeveelheid in ongeveer 4,5 pakjes NutraSweet.
Volgens de door de industrie beheerde website van het Aspartaam Informatie Centrum is een voorzichtige schatting van de maximale dosis aspartaam voor mensen 50 mg/kg per dag (in Nederland 40 mg/kg) (ADI) Aanvaardbare dagelijkse inname, zoals voorgeschreven door de FDA. 50 mg/kg is ongeveer 20 blikjes van 0.33 cl voor een volwassene van 68 kg en zes 0.33 blikjes voor een kind van 22,5 kg of wel 97 zakjes voor een volwassene en 32 zakjes voor een kind.
De dieren in mijn onderzoek wogen gemiddeld 450 gr voor mannetjes en de vrouwtjes 300 gr De ADI voor mannetjes was 16,9 mg en voor de vrouwtjes 13,5 mg
Om deze getallen in de juiste verhouding te zien, de aspartaam die mijn ratten dagelijks kregen wat gelijk aan twee-derde van de hoeveelheid aspartaam in een 33 cl light frisdrank.
Ik ben doctorandus in wiskunde.
AFKOMST VAN DE RATTEN
De meeste onderzoeken worden gedaan met ratten die genetisch identiek zijn. Volgens een vriend die een aan het hoofd staat van een konijnen en ratten laboratorium voor een plaatselijke bio-tech bedrijf. “Sommige leveranciers verkopen rattensoorten die al 30 generaties inteelt achter de rug hebben met broer en zus.”
Dit idee leek me nog al tegenstrijdig. Hoe kunnen deze generaties ratten een normale populatie? In “Mean Genes”, schrijven Jay Phelan en Terry Burnhan: “Bijna alle dieren vermijden het paren met naaste familieleden omdat daar slechte kinderen uit voort komen. Van muizen tot apen, beesten aarzelen om nakomelingen te hebben met bloedverwanten.
Ik kocht mijn ratten bij PetCo en fokte met ze voor mijn experiment. Ik schaft ratten aan van diverse kleuren, voor een genetische echtheid. Ik probeerde ook ratten te fokken die geen broer en zus waren om geen inteelt mutaties te krijgen.
De meeste waarneembare symptomen verschenen gedurende het laatste derde deel van het leven van de rat, en belichte de informatie dat de bijverschijnselen van aspartaam cumulatief zijn.
Er werd voor gekozen dat de ratten tot aan hun dood zouden leven. Ik heb eerbied voor hun opoffering en het tonen van de weg voor de rest van ons.
Ik deed NutraSweet in hun water te beginnen in maart 2002, en de laatste stierf in november 2004. Het experiment duurde in totaal twee jaar en acht maanden.
Ofschoon ik het Bressler Rapport had gelezen, was ik onder de indruk van het aantal en de grootte van de tumoren. Elf vrouwtjes en een mannetje ontwikkelden tumoren. Dat is 37% van de vrouwtjes die aspartaam kregen toegediend.
